BALIKLAR :Balıklar (Pisces)
poikloterm olan, neredeyse sadece suda yaşayan ve solungaçları ile solunum yapan, soğuk kanlı, yürekleri çift gözlü, çoğunun vücudu pullu, genellikle yumurta ile üreyen omurgalı hayvanlardır.
Bazı türler
canlı doğurarak ürer (lepistes, kılıçkuyruk, moly, endlers vs.). Örneğin tatlı su balıklarından Lepistes'in (Poecilia reticulata) yumurtaları anne karnında çatlar ve canlı doğum gerçekleşir. Çiklet balığı türlerinde ise kuluçka süresi dişinin ağzında gerçekleşir.
Ağzında yumurtaları çeviren, mantarlaşmasını engelleyen dişi yumurtalar çatlayana hatta yavrular serbestçe yüzmeye başlayana kadar onları ağzındaki kesesinde korur.
Bulunmuş olan en eski balık fosilleri
500 milyon yaşındadır. Günümüzün balıkları
kıkırdaklı balıklar (Chondrichthyes) ve
kemikli balıklar (Osteichthyes) olarak ikiye ayrılırlar.
Bunlar gibi diğer iki grubu oluşturmuş olan Placodermi (
Zırhlı balıklar) ve Acanthodii (
dikenli köpek balıkları)'nın nesilleri
300-400 milyon yıl evvel tamamen tükenmiştir.
Bir
kulakcık ve karıncıktan meydana gelen yüreklerinde daima kirli kan bulunur.
Yürekten çıkan kirli kan solungaçlarda temizlendiğinden, vücutta temiz kan dolaşır.
Ağızdan alınan su, solungaçlardan dışarı atılırken suda
çözülmüş oksijen, osmozla kana verilir.
Bu arada suda bulunan
besinler ise yutulur.
Köpek balıklarında su hem ağızdan hem de ilk solungaç yarığından alınır.
Tuzlu su balıkları su içtikleri halde,
tatlı su balıkları su içmezler. Gerekli su ihtiyaçlarını solungaç zarlarından osmozla alırlar.
Deniz balıkları içtikleri suyun tuzunu
böbrekle değil, solungaçları ile ayırır. Balıklarda
göğüs ve karın yüzgeçleri çift, sırt, kuyruk ve anal yüzgeçleri tektir. Tek yüzgeçler nadiren birden fazla olsalar da simetrik çiftler meydana getirmezler.
Uçan balıklar çok gelişmiş olan göğüs yüzgeçlerini açarak bir-iki dakika su üstünde uçabilirler.
Yaşadığı yerlerde su kuruduğu zaman balçığa gömülüp akciğer solunumu yapabilen, sürünerek gölden göle geçebilen, kısa bir süre havada uçabilen, elektrik ve ışık üretebilen çeşitli balık türleri mevcuttur.
Balıkların pulları birbirleri üzerine kiremit gibi dizilmiş, kemiksi, kaygan ve antiseptiktir.
Antiseptik mukus salgısı, üzerine yapışan bakteri ve sporları yok eder.
Balıkların harekette önemli rol oynayan değişik
kuyruk tipleri mevcuttur. Çatallanmış kuyruk tipine “difiserk”, çatallı olup eşit parçalı olana “homoserk”, köpek balıklarında olduğu gibi çatalları eş olmayan kuyruk tipine de “heteroserk” denir.
Balıklar omurgalı canlılar içerisinde sayıca en fazla olanıdır. Çalışmalarda balık türünün
40.000 kadar olduğu söylenmektedir.
Balıkların günümüzde sportif ve akvaryumdaki değeri yanında büyük bir protein kaynağı olması ticari değerini arttırmaktadır.
Balıkların yeryüzündeki dağılımları o kadar geniştir ki, Antartika sularında, sıcak tropikal sularda, acı sularda, tatlı sularda, ışığın ulaştığı dağ derelerinde veya insanların henüz ulaşamadığı oldukça derin ve karanlık sularda yaşayabilmektedir.
Üç türlü beslenme görülür: Herbivor (otçul), karnivor (etçil) ve omnivor (hem et hem de bitkisel besin yiyenler). Yalnız çenelerinde değil, bütün ağız boşluklarında ve yutaklarında sıralanış ve şekil olarak birbirinden farklı birçok diş bulunur. Bu genelde beslenme şekillerine göredir. Bazılarında farinks (yutak) dişleri gelişmiştir. Yalnız Mersin balıklarında ve Demetsolungaçlılarda diş bulunmaz.
Konu başlıkları• 1 Duyu Organları
o 1.1 Görme organları
o 1.2 Tat alma organı
o 1.3 Dokunma duyusu
o 1.4 İşitme ve yan organ (Yanal çizgi)
o 1.5 Koku duyusu
o 1.6 Yüzme kesesi
• 2 Balıklar hakkında ilginç bilgiler
• 3 Ayrıca bakınız
Duyu Organları Görme organları Balıklarda
gözler yüksek omurgalılara benzer.
Kornea daha düz ve
mercek daha yuvarlaktır. Kornea, merceğin önünde koruyucu bir görev yapar.
İris; kırmızı, siyah, portakal rengi, mavi, yeşil olabilir.
Balıklarda
göz yapısı, yaşadıkları çevreye uygun bir özellik arz eder. Işığın kolay geçtiği temiz sularda yaşayanlar iyi görür ve
renkleri ayırt ederler.
Derinde yaşayanlarda
gözler oldukça büyük olup, ışığın zayıf olarak ulaştığı daha derinlerde teleskop gözlü olanlarına da rastlanır.
Bulanık sularda yaşayan balıklarda ise
gözler küçülmüştür.
Kör mağara balıklarında gözler görev yapmaz. Işık olmadığından gözlere ihtiyaç duymazlar. Balıklarda
gözyaşı bezi ve gözkapağı bulunmaz.
Tat alma organı Balıklarda tat alma cisimcikleri
dudaklarda, farinkste, burun epitelinde, baş derisinde, bıyıkların uçlarında yerleşmiş olduğu gibi bazılarında da
ağız içinde yerleşmiştir. Balıklarda dil yoktur. Olanlarında da gelişmemiştir.
Sazanların ağzı içinde çok kalın kastan yapılmış yastık şeklinde bir yapı bulunur. Bu organ tat almaya yarar. Balıklar bazı maddeleri memelilerden daha iyi ayırt edebilirler.
Diğer adı da Zebra balığı (akrep balığı) olan bir Aslan balığı (Pterois volitans)
Dokunma duyusu Dokunma duyusunda
bıyıkların rolü büyüktür. Bıyıklar
tat almada etkili olduğu gibi,
besin bulma ve dokunma organı olarak da görev yaparlar.
Balıkların baş, gövde ve yüzgeç derileri üstünde tomurcuk veya çukurcuklar halinde
küçük duyu organları mevcuttur. İçlerinde sinir uçları dallanmış haldedir. Görevleri; yaklaşan düşmanı, sıcaklık değişimini, besin ve tuzluluğu hissetmektir.
Duyuda yan organın da etkisi önemlidir. Bazı derin deniz balıklarının yüzgeç ışınlarında uzamış olan bazı kısımlarında duygu organları yer almıştır.
İşitme ve yan organ (Yanal çizgi) Balıklarda
dış ve orta kulak yoktur. İşitme organı bir kapsül içinde bulunan
iç kulaktan ibaret olup, sudaki ses titreşimlerini idrak eder. Bu işitme organına
“labirent” denir.
İşitmede etkili olduğu gibi,
dengenin sağlanmasında, ağırlık ve yerçekimi tespitinde de önemli rol oynar.
İçlerinde kalsiyum
karbonattan yapılmış “otolit” adı verilen cisimcikler de bulunur.
Bazı balıklarda hava kesesinin ön kısmının her iki yanında iç kulakla ilişkili dörder adet kemikcik bulunur. “
Weber cihazı” adını alan bu sistem ses dalgalarını ve basınç değişimini iç kulağa ileterek daha iyi işitmeğe yardım eder.
Küçük frekanslı titreşimler, yanal çizgi sistemiyle idrak edilir. Bu, vücudun yanlarında derinin altında uzanan
içi mukus dolu bir çift kanaldır. Belirli aralıklarla bu kanalı pulların arasından veya ortasından dışarı bağlayan yollar, bu yolların ucunda içinde sıvı ve sinir hücreleri bulunan bir torba vardır.
Sudaki titreşimler bu sıvıya geçerek sinir hücreleri tarafından idrak edilir. Mesaj daha sonra
sinirler vasıtasıyla beyne iletilir.
Bir başka balığın hareketinin
doğurduğu titreşimleri, yanındaki balık bu yolla duyar.
Yan organ çok alçak frekanslı titreşimleri idrak edip işitmeye yardımcı olduğu gibi,
su akıntısının yönünü, sıcaklık ve soğukluk farklarını da tesbit eder.
Yan organ
işitmede de yardımcı olur.
Ses ve basınç dalgalarını tesbit edebilir. Kemikli balıklarda, vücudun her iki yanında solungaçlardan kuyruk yüzgecine kadar uzanır.
Koku duyusu Balıklarda
burun (nostril),
solunum için değil, suda çözünmüş kimyasal maddeleri
koklamaya yarayan bir duyu organıdır.
Koku alma kapsülleri üst çene üzerinde bulunan bir çift (veya bir adet)
burun çukuruna yerleşmiştir.
Koku maddelerini taşıyan su burun deliklerine girip çıkarken,
koklama kapsüllerini yalayarak sinirleri uyarır. Bu duyu köpek balıkları gibi bazı balıklarda çok kuvvetlidir.
Köpek balıkları kan kokusunu yüzlerce metre uzaktan alabilirler.
Yüzme kesesi Balıkların
suda batmadan durmasını sağladığı için önemlidir. Sindirim kanalının bir uzantısı olup,
sırt tarafta torba şeklindedir. İçi
CO2, O2 ve NO2 gazları ile doludur.
Balığın yoğunluğunu, suyun yoğunluğuna göre ayarlar. Balık
suda batmadan durmak için,
içindeki gazı artırarak keseyi şişirir.
Yüzerken havasını azaltır.
Bazı balıklarda yüzme kesesi ikiye ayrılmıştır. Yüzme kesesi solunum, hidrostatik görev, ses meydana getirme ve bazı uyartıları hissetmede de etkilidir.
Bütün balıklarda
hava kesesi bulunmaz. Böyle balıklarda
yağlı vücut ve göğüs yüzgeçleri batmalarına mani olur.
Dip balıklarında yüzme kesesinin dışarıyla herhangi bir bağlantısı yoktur.
Gaz özel bir sistemle hava kesesine doldurulur ve boşaltılır.
Bu durumda karşımıza beş tip balık çıkmakta;
Fizostom balıklar ve Fizoklist balıklar. Fizostom balıklarda hava kesesi yutakla bağlantılı olduğu için gaz girşi çıkışı sorun olmamaktadır.
ama
Fizoklist balıklarda herhangi bir yutak bağlantısı olmadığından
gaz giriş çıkışını "Rete Mirable" dediğimiz
kılcal damar ağı yardımıyla olduğu bulunmuştur.
Rete mirable mekanizmasında; gaz bezinden toplardamarlara
laktik asit verilir.
Laktik asit oksijen bağlanma yeteneğini düşürerek atardamarlarda yüksek kısmi
oksijen basıncı oluşmasını sağlar.
Bu olay tekrarlanarak tepe noktasındaki oksijen basıncının iyice yükselmesi sağlanır ve yüzme kesesinin içine diffüzyonla hava girşişi olur.
Kan damarlarındaki bu ters akımdan dolayı oksijen keseden dışarı çıkamaz.
Balıklar hakkında ilginç bilgiler • En küçük balık
Trimmatom nanus, Hint Okyanusu'nda yasayan bir gobidir. Tam büyüklüğe ulaştığında boyu yaklaşık
20 metredir.
• En büyük balık
balina köpekbalığıdır. Ağırlığı
14 tondan fazladır. Bu balık insanlar için zararsızdır, genelde yüzen planktonlarla beslenir.
•
Dört gözlü anableplerin gözleri ikiye bölünmüştür. Balık yüzeyin altında yüzdüğünde gözün üstü suyun üstünü, gözün altı suyun altını görür.
• Karayutan
kendi büyüklüğünün iki katını yutabilir. Ağızlarında, çenelerini çok açabilmeye olanak veren menteşe yapıları bulunur.
•
Uçan balık uçabilen bir balık olarak bilinmesine rağmen aslında süzülür. Bu balık, yan yüzgeçlerini kullanarak suyun yüzeyinden
3 metre yükselebilir.
•
Yürüyen kedi balığı,
oksijeni soluyabilen özel yapıları sayesinde suyun dışında 4 gün yaşayabilir ve yan yüzeylerindeki ayaksı yapılar sayesinde bir gölden başka bir göle sürünebilir.
Dünyada en çok bulunan balık,
küçük tatlı su balığı olan ışıldakbalığıdır. Bilim adamları, ışıldakbalıklarının sayısının trilyonlara ulaştığını tahmin edilmektedir.
Kaynak: tr.vikipedia.org/ + www.msxlabs.org/